فضاي مبهم صنعت آلومينيوم

در راستای مصاحبه جناب آقای مرتضی اسلامی فرد  با پایگاه خبری و تحلیلی فلزات آنلاین این مصاحبه از طریق این پایگاه خبری منتشر شد. لینک خبر:

فضاي مبهم صنعت آلومينيوم

شرح خبر:

به تازگی پیش بینی هایی مبنی بر افزایش تولید شمش آلومینیوم در حدود یک میلیون تن تا پایان سال جاری مطرح شده است که با توجه به اینکه آمار و ارقام اعلام شده در داخل برای میزان تولید صنایع بالادستی و پایین دستی آلومینیوم قابل استناد نیست، نمی توان نظردقیقی در رابطه با این موضوع داشت. در حال حاضر یکی از بزرگترین معضلات صنایع بالادستی آلومینیوم کشور، تامین مواد اولیه است که تولیدکنندگان برای رفع این چالش ناچارند به سبب وجود موانعی در مسیر نقل وانتقال پول، متعهد به تحویل شمش به کشورهای تامین کننده شوند؛ در نتیجه باید مقدار مشخصی آلومینیوم برای سوآپ مواد اولیه از میزان تولید این فلز تعیین شود اما این رقم در پیش بینی های صورت گرفته اعلام نشده است. همچنین میزان آلومینیومی که قراراست در بازارهای داخلی عرضه شود، نامشخص است که در این صورت، باز هم نمیتوان تاثیرات افزایش تولید آلومینیوم بر فعالیت صنایع پایین دستی را بررسی کرد.
به شخصه باید اذعان کنم که این پیشبینی شبهه برانگیز بوده و برای تایید آن نیاز است که آمار و اطلاعات دقیقی از توان و ظرفیت واحدهای تولیدی و طرحهای توسعه ای در اختیار داشته باشیم اما بررسی این مسئله باتوجه به اختلاف آماری که در سالهای اخیر از نرخ تورم، قیمتها و… در بازار و گزارشهای آماری تولیدکنندگان وجود دارد، چندان علمی و منطقی به نظر نمیرسد. درنتیجه یکی از ضعف های بزرگ ما که در تمام زمینه هاوجود دارد، نبود اطلاعات آماری دقیق و تفاوت ارقام اعلام شده از سوی نهادهای مختلف است؛ متاسفانه سازمانهای دولتی متولی، داده های اقداماتی که منجربه تحقق نتایج اعلام شده میشود، مطرح نمیکنند که به همین دلیل بدون محاسبه متغیرها و داده های آماری، تایید نتیجه نهایی دشوار است. البته باید توجه داشت که افزایش تولید آلومینیوم از نظر فنی با چالشی مواجه نبوده و امکان پذیر است زیرا میتوان همانند کشورهای حاشیه خلیج فارس با انعقاد قراردادهای همکاری وایجاد ظرفیتهای بیشتر، یک میلیون تن آلومینیوم تولید کرد. تنها موضوعی که میتواند مانع از تحقق این امر شود، مسائل سیاسی و نبود روابط متقابل تجاری و اقتصادی با کشورهای توسعه یافته است زیرا زمانی که سرمایه گذاران خارجی تمایلی برای سرمایه گذاری و انتقال دانش و تکنولوژی به ایران نداشته باشند، اجرای طرحهای توسعه ای و افزایش تولید میسر نیست؛ البته در خصوص سرمایه گذاری این امکان وجود دارد که بافراهم سازی بسترهای مناسب در کشور، دیگر شاهد فرار سرمایه نبوده و منابع مالی مورد نیاز از داخل تامین شود.
با توجه به این مسائل، دو حالت را میتوان برای این پیش بینی در نظر داشت؛ در وهله نخست، تحقق افزایش تولید آلومینیوم و افزایش میزان عرضه آن دربورس کالای ایران که میتواند باعث کاهش التهابات بازار شود. زمانی که تولیدکنندگان صنایع پاییندستی نگرانی از بابت تامین مواد اولیه مورد نیاز نداشته باشند، تقاضای بیشتری برای خرید آلومینیوم در تالار صنعتی مذکور ثبت نمی کنند؛ در پی این اتفاق، تعادل در ترازوی عرضه و تقاضا برقرار شده و آلومینیوم از یک کالای مصرفی به کالای سرمایه گذاری تبدیل نمی شود. اگرچه باید توجه داشت که افزایش عرضه آلومینیوم در کشور، فقط باعث کاهش حباب قیمتها و تقاضای کاذب میشود و قیمت پایه تغری نمیکند؛ در حال حاضرقیمت آلومینیوم در ایران بیش از قیمتهای جهانی بوده و تولیدکنندگان داخلی پروفیل آلومینیوم، امکان رقابت با تولید کنندگان کشور ترکیه که مواد اولیه را وارد و محصولاتی با قیمت تمام شده جهانی تولید میکنند، ندارند. شایان ذکر است که روز یکشنبه ۱۹ فروردین ماه 1403، میزان تقاضا برای شمش آلومینیوم در بورس کالای ایران حدود هشت هزار تن بود اما میزان عرضه به پنج هزار و ۴۵۰ تن می رسید که به همین دلیل ترازوی عرضه و تقاضا در تعادل نیست و قیمت پایه شمش آلومینیوم از ۱۰۴ هزار تومان به ازای هر کیلوگرم، پس از رقابتخریداران به ۱۳۸ هزار تومان به ازای هر کیلوگرم افزایش یافت.
در حالت دوم و عدم افزایش تولید و عرضه این فلز در کشور، برخی از فعالان صنایع پایین دستی آلومینیوم از میدان رقابت خارج شده و توان پرداخت هزینه های ثابت و متغیر واحدهای تولیدی را ندارند زیرا میزان تقاضای مشتریان برای بعضی از محصولات آلومینیومی که کاربردهای صنعتی ندارند، کاهش یافته است؛ در این شرایط تولیدکنندگان ناچارند برای بقای مجموعه، نسبت به کاهش کیفیت محصول اقدام کنند. لازم به ذکر است که عدم صادرات محصولات به کشور عراق، یکی از دلایلی محسوب میشود که باعث رکود بازار مصرف پروفیل وکاهش میزان تولید صنایع پایین دستی آلومینیوم درایران شده است.

قالب سازان بهفرد